Άστρο της Ελπίδας, αν δεν το κρύψουν τα σύννεφα, οι εξεγέρσεις των μαθητών. *
* του Μανόλη Σοφ. Στρατάκη
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ν.Ηρακλείου
Έλεγα πριν από λίγους μήνες σε μία ημερίδα νέων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, με την παρουσία και του Γραμματέα της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν οι καταλύτες ανατροπής για μια νέα αλλαγή που θα προσδιορίσει και τη βάση της νέας ιδεολογικής αντιπαράθεσης, εξηγώντας ότι αν αυτό γίνει κατορθωτό, θα βρεθούν από τη μεριά των εκφραστών των προοδευτικών απόψεων οι πολύ μεγάλες πλειοψηφίες των λαών, και από την άλλη οι πολύ λίγοι εκφραστές του παγκόσμιου συστήματος και των συμφερόντων του, μαζί πιθανόν με κάποιους εξαρτημένους απ’ αυτό.
Δεν πρόλαβαν οι φοιτητές, και το έκαναν πράξη ή μάλλον το ξεκίνησαν οι μαθητές.
Τα αίτια υπήρχαν και είχαν αρχίσει να γίνονται ορατά εδώ και αρκετά χρόνια. Έγιναν όμως ακόμη πιο ξεκάθαρα, μετά τη κατάρρευση του μοντέλου της οικονομίας της αγοράς και την ιδεολογική ήττα της νεοσυντηρητικής νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, που στόχο είχε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου τελικά από πολύ λίγους, σε βάρος όχι μόνο των πολλών αλλά ακόμη και αυτών, κατά κανόνα νεόπλουτων, με τους οποίους συνεργάζονται για να τους εξαγοράσουν στο τέλος.
Η αφορμή δόθηκε με την δολοφονία, χωρίς λόγο, του Αλέξη Γρηγορόπουλου, για να τεθούν σε εγρήγορση όλοι οι νέοι της γενιάς του.
Ευαισθησία, τρυφερότητα, συναίσθημα ναι, αλλά όχι μόνο, γιατί στο βάθος έγινε αντιληπτό και σύμφωνα με τους προβληματισμούς των νέων για το μέλλον τους, ότι πρέπει να αντιδράσουν.
Με αυτή την έννοια είναι αλήθεια ότι οι εξεγέρσεις των μαθητών αποτελούν φωτεινό άστρο ελπίδας με την προϋπόθεση να μην υπάρξουν σύννεφα για να το κρύψουν.
Τα σύννεφα κάποιοι θα προσπαθήσουν να τα δημιουργήσουν ακόμη και με τεχνητές φωτιές ή και καπνούς δακρυγόνων, με τους κουκουλοφόρους, τους αγανακτισμένους πολίτες και τους γνωστούς άγνωστους.
Οι δυνάμεις καταστολής πρέπει να κατανοήσουν ότι, ακόμη και όταν επιβάλλεται, δεν πρέπει να χρησιμοποιούν ως μέσο καταστολής τη φωτιά που φουντώνει αλλά το νερό που σβήνει.
Έχουμε γίνει ρεζίλι γιατί τα διεθνή μέσα προβάλλουν, κατά πώς συμφέρει τα συμφέροντα που εκφράζουν, τις φωτιές στους δρόμους της Αθήνας και ό,τι άλλο μπορεί να συκοφαντήσει την εξέγερση των μαθητών και να αποπροσανατολίσει τη διεθνή κοινή γνώμη.
Η εγρήγορση, η προσοχή και ίσως η αυτοσυγκράτηση πρέπει να κυριαρχούν για να μην δίδονται δικαιώματα σε όσους θέλουν να συκοφαντήσουν αυτή την εξέγερση και να την καθυποτάξουν.
Η βία πρέπει να αποφεύγεται για να καταλάβουν οι κύριοι του κόσμου ότι η ανατροπή θα γίνει με ειρηνικά μέσα και με τρόπους που και οι ίδιοι επέλεξαν για να συγκεντρώσουν τον πλούτο της γης.
Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή για να μην χαθεί αυτή η ευκαιρία ανάδειξης της ελληνικής μαθητιώσας νεολαίας ως καθοδηγήτριας δύναμης ενός παγκόσμιου κινήματος, που στόχος του θα είναι να βρεθούν οι πόροι για καταπολέμηση της φτώχειας και της περιθωριοποίησης, για νέες επενδύσεις με σκοπό την εξάλειψη της ανεργίας, για καλύτερη παιδεία και υγεία.
Ιδέες υπάρχουν αλλά χρειάζεται η δυναμική της κοινωνίας για να υλοποιηθούν, γιατί τα συμφέροντα μόνο κάτω από αυτή την πίεση υποχωρούν.
Ο Αμερικανός νομπελίστας της οικονομίας Τζέιμς Τόμπιν, έλεγε πριν από αρκετά χρόνια ότι με ένα φόρο της τάξης μόλις του 0,1% στις καθημερινές κινήσεις των κεφαλαίων, το 80% των οποίων έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα και διάρκεια μικρότερη της μιας εβδομάδας, θα συγκεντρωνόταν κάθε χρόνο το ποσό των 166 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσό διπλάσιο από εκείνο που απαιτείται για να εξαλειφθεί πλήρως η φτώχεια σε ολόκληρο τον κόσμο. Και όπως έλεγε ο ίδιος, αυτό το μέτρο δεν εφαρμόζεται, γιατί αντιδρούν λυσσαλέα οι κύριοι της ανθρωπότητας, οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές.
Να γιατί χρειάζεται η κοινωνική δυναμική και η πίεση της συμμετοχής, που αποτελεί και τη μοναδική ελπίδα για να υπάρξουν ουσιαστικές ανατροπές στις παγκόσμιες εξελίξεις, αφού κεφάλαια θα οδηγηθούν σε παραγωγικές και όχι μόνο κερδοσκοπικές κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα την αναβάθμιση της πραγματικής οικονομίας.
Αυτή η κοινωνική δυναμική, από κοινού με τα ανοιχτά μυαλά προοδευτικής αντίληψης και έντιμης δράσης, μπορούν να οδηγήσουν το Άστρο της Ελπίδας να φωτίσει τη φάτνη-μήτρα γέννησης μιας νέας εποχής που θα φέρει την λύτρωση των λαών.