9/9/2011
Προτάσεις Μαν.Στρατάκη για τις αγροτοδιατροφικές συμπράξεις που ιδρύονται σε επίπεδο Περιφέρειας.
Το σχέδιο νόμου για τους αγρ.συνεταιρισμούς είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της κρίσης του αγροτικού τομέα.
Μιλώντας στη Βουλή κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπ.Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων «Θεσμικό πλαίσιο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, τις συλλογικές οργανώσεις και την επιχειρηματικότητα του αγροτικού κόσμου – Οργάνωση της εποπτείας του Κράτους», ο βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ κ.Μανόλης Στρατάκης επεσήμανε ότι το νομοσχέδιο είναι σοβαρό, γιατί επιδιώκει να λύσει προβλήματα του αγροτικού τομέα, που φθίνει και σε όγκο και σε αξίες, ίσως σε παγκόσμιο επίπεδο, τη στιγμή που ο κόσμος αντιμετωπίζει διατροφικό έλλειμμα. Και αυτό, ίσως ακούγεται παράδοξο στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που διανύουμε, αλλά συμβαίνει γιατί κάποιοι θέλουν να αξιοποιήσουν, τη λεγόμενη τρίτη επανάσταση στον αγροτικό τομέα (μετά την εκμηχάνιση και τη χρήση χημικών) που είναι η επανάσταση της βιοτεχνολογίας με την παραγωγή μεταλλαγμένων και άλλων προϊόντων, ανεξάρτητα από επιπτώσεις, με στόχο να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες της ανθρωπότητας.
Ο κ.Στρατάκης τόνισε ότι το κύριο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι «το πώς θα μπορέσουμε σε αυτά τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί να πετύχουμε την ολοκλήρωση του αγροτικού τομέα, μια ολοκλήρωση που αποτελεί όνειρο των συνδικαλιστικών οργανώσεων ήδη από το 1978, όπως καταγράφηκε στην Παγκόσμια Γενική Συνέλευση των Αγροτών. Βέβαια, η συνέλευση αυτή τείνει να καταστεί και προφητική, με την έννοια ότι έλεγε τότε ότι αν αυτή η ολοκλήρωση του αγροτικού τομέα, δηλαδή ο έλεγχος του συνόλου των δραστηριοτήτων, παραγωγή, τυποποίηση, διακίνηση, διάθεση των προϊόντων δεν μπορέσει να γίνει από τις δομές των αγροτών, δηλαδή, στην πράξη εκείνη την περίοδο, αλλά και σήμερα σε μεγάλο βαθμό από το συνεταιριστικό κίνημα, αυτή θα γίνει από το ιδιωτικό κεφάλαιο. Παρατηρούμε δυστυχώς, αυτό να επιβεβαιώνεται στην πράξη».
Όπως ανέφερε, είναι μόνο λίγες οι εταιρείες που ελέγχουν το διατροφικό κύκλωμα σε όλο τον κόσμο, επομένως το αίτημα για ολοκλήρωση του αγροτικού τομέα παραμένει σύγχρονο και απαιτεί λύση.
Ασφαλώς και το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά λαμβάνει υπόψη του μόνο τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με το όλο σύστημα όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα, γεγονός που δεν εξασφαλίζει επαρκή λύση για το προαναφερόμενο πρόβλημα.
Ο κ.Στρατάκης επιδοκίμασε τη στάση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ, καθώς δέχτηκε αρκετές βελτιωτικές προτάσεις στο νομοσχέδιο, ενώ κατέθεσε και τις προτάσεις των Ενώσεων Πεζών και Μεσσαράς σχετικά με το άρθρο 6, για τις ΑΕΣ (Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις).
Ειδικότερα για το κεφάλαιο Β’ που αφορά την αγορά, ο κ.Στρατάκης ανέφερε ότι οι διαδικασίες που προβλέπονται για τη συμβολαιακή γεωργία και τα δημοπρατήρια, είναι μεν προς θετική κατεύθυνση, αλλά ίσως δεν επαρκούν, αφού είναι ανάγκη ο παραγωγός, ο αγρότης μέσα από τον οποιοδήποτε φορέα του(σύμπραξη, εταιρεία κλπ) να μπορεί να έχει έλεγχο της διάθεσης των προϊόντων του και να απολαμβάνει σχεδόν το σύνολο της αξίας πώλησης του προϊόντος του που καταβάλλει ο καταναλωτής.
Υπογράμμισε, ακόμη, ότι είναι πολύ θετική η δημιουργία των αγροτοδιατροφικών συμπράξεων, σε επίπεδο περιφέρειας.
Στη συνέχεια ο βουλευτής διατύπωσε δύο συγκεκριμένες προτάσεις-προσθήκες στο σχέδιο νόμου:
-Οι αγροτοδιατροφικές συμπράξεις των περιφερειών στις οποίες θα συμμετέχουν ακόμη και μεμονωμένοι παραγωγοί μπορούν να δραστηριοποιούνται στην τυποποίηση, διακίνηση και λιανική πώληση αγροτικών και άλλων προϊόντων των μελών τους, αλλά και να συνενώνονται μεταξύ τους για τον καλύτερο συντονισμό της διάθεσης των προϊόντων.
– Οι αγροτοδιατροφικές συμπράξεις της παραπάνω μορφής μπορούν να δημιουργούν δίκτυα και να έχουν παρέμβαση σε όλα τα σημεία πώλησης, όπως και οι μεμονωμένοι παραγωγοί για λογαριασμό των μελών τους διαμέσου συνεργατών τους.
«Με αυτές τις προτάσεις», κατέληξε ο κ.Στρατάκης, «μπορούν να καλυφθούν πτυχές που μέχρι σήμερα δεν έχουν αντιμετωπιστεί, για να ξεπεράσουμε την κρίση που σήμερα μαστίζει τον αγροτικό τομέα. Αυτό έχει μεγάλη αξία για τη χώρα μας, όπου θα έπρεπε ο αγροτικός τομέας να έχει τη δυναμική που του αξίζει, αφού μπορεί να παράγει το σύνολο σχεδόν των χρησιμοποιούμενων σήμερα στη διατροφή του ανθρώπου προϊόντων και άρα να συμβάλλει ουσιαστικά και στην αύξηση του ΑΕΠ και ταυτόχρονα και στο ξεπέρασμα της κρίσης, όπως την βιώνουμε σήμερα».