Αποκατάσταση της Δημοκρατίας: 34 χρόνια μετά…
* του Μανόλη Σοφ. Στρατάκη
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ν.Ηρακλείου
Στα 34 χρόνια αδιάλειπτου και ομαλού δημοκρατικού βίου, που πέρασαν από την 24η Ιουλίου του 1974, που αποτελούν την μακροβιότερη ειρηνική περίοδο του ελληνικού κράτους, η Ελλάδα κατάφερε πολλά και σημαντικά πράγματα.
Από την εδραίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια και τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), μέχρι τις σύγχρονες κατακτήσεις και τη δημιουργία αρκετών υποδομών, με αφορμή και την πραγματοποίηση των Ολυμπιακών αγώνων, που συνθέτουν ένα σύγχρονο και αναπτυγμένο κράτος.
Η επέτειος της 24ης Ιουλίου 1974 είναι ημέρα εθνικής μνήμης. Ημέρα απόδοσης τιμής στους αγωνιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας, επώνυμους και ανώνυμους. Είναι, όμως, ταυτόχρονα και ημέρα απολογισμού για τις κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου και σχεδιασμού της μελλοντικής μας πορείας.
Έχουν περάσει 34 χρόνια από την τραγωδία της Κύπρου που οδήγησε στην κατάρρευση της χούντας. Εκεί η τραγωδία αυτή συνεχίζεται, γιατί τα κατοχικά στρατεύματα παραμένουν, ώντας σύμβολα μίας παράνομης εισβολής που δεν τιμωρήθηκε ποτέ από τη διεθνή κοινότητα. Προσδοκία και φυσικά στόχος όλων μας, παραμένει η επανένωση του νησιού με μια λύση μόνιμη, δίκαιη και βιώσιμη.
Η 24η Ιουλίου 2008 βρίσκει τη δημοκρατία μας ισχυρή, παρά την περιρρέουσα κρίση του πολιτικού συστήματος.
Οφείλουμε, όμως, όλοι – πολιτικές δυνάμεις, κοινωνικοί φορείς, ενεργοί πολίτες – να αγωνιζόμαστε καθημερινά για την περαιτέρω ενδυνάμωση και εμβάθυνση της Δημοκρατίας και της συμμετοχής.
Να ενεργούμε με συναίσθηση ευθύνης γιατί ο δημόσιος βίος πλήττεται κάθε φορά που ο λαϊκισμός και η δημαγωγία υποκαθιστούν την εποικοδομητική κριτική και τα υπεύθυνα επιχειρήματα. Κάθε φορά που η υπερβολή, το ψέμα και η συγκάληψη εκτοπίζουν την αποκάλυψη της αλήθειας, κάτι που δυστυχώς συμβαίνει στις μέρες μας.
Παρόλα αυτά, τα σημερινά δεδομένα δεν μας επιτρέπουν εφησυχασμό και αδράνεια. Οι δείκτες της φτώχειας, η ακρίβεια, τα προβλήματα διαβίωσης και η γενικότερη ποιότητα ζωής ενός μεγάλου ποσοστού του ελληνικού λαού, μας θυμίζουν ότι δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε εξαιτίας των αναγκών της καθημερινότητας, ούτε της λογικής του ωχαδερφισμού.
Η επιρροή οικονομικών και άλλων κέντρων στην πολιτική ζωή επιβεβαιώνουν ότι υπάρχουν ακόμα ατελείωτες μάχες που πρέπει να δοθούν για έναν καλύτερο πολιτικό πολιτισμό ο οποίος δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται μέρα με τη μέρα.
Σήμερα, είναι αναγκαίο όταν μιλάμε για ποιότητα δημοκρατίας, να έχουμε στο νου μας και την οικολογική δημοκρατία στο επίκεντρο της οποίας θα πρέπει να είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Γιατί τις συνέπειες της καταστροφής και των ραγδαίων κλιματικών αλλαγών τις βιώνουμε όλοι μας καθημερινά, όμως περισσότερο αυτοί που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές.
Αν σκεφτεί κανείς από πού ξεκινήσαμε τον Ιούλιο του ’74 και πού φθάσαμε σήμερα, συνειδητοποιεί πόσο μεγάλη είναι η απόσταση που διανύθηκε.
Η επίγνωση αυτής της προόδου είναι και η πηγή της αισιοδοξίας μας.
Αισιοδοξία αναγκαία, γιατί ο δρόμος μπροστά είναι δύσκολος και μακρύς.