Οι αναγκαίες προσθήκες στο νέο θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης των Ελλήνων παραγωγών*
* του Μανόλη Σοφ. Στρατάκη
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ν.Ηρακλείου
Είναι γεγονός ότι η μορφή της αγροτικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα, αλλά και πολλά άλλα διαρθρωτικά προβλήματα που έχουν σχέση με κυρίαρχες νοοτροπίες των Ελλήνων αγροτών και η δομή της εκμετάλλευσης, επιβάλλουν οι Έλληνες αγρότες να δράσουν από κοινού.
Ο στόχος που κάθε φορά πρέπει να κατακτηθεί, διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να δομηθούν οι μορφές συνεργασίας για να υπηρετηθούν οι επιμέρους στοχεύσεις.
Το συνεταιριστικό κίνημα στην Ελλάδα από την ίδρυσή του, στη μεγάλη του πλειοψηφία υπηρέτησε κατά κανόνα τον αγρότη στην εξεύρεση πόρων και εφοδίων, για αύξηση της παραγωγής κυρίως σε περιόδους που ετίθετο θέμα επάρκειας αγαθών. Σ’ αυτόν τον τομέα, ο αγρότης έκανε σημαντικές προόδους.
Μικρό μέρος του συνεταιριστικού κινήματος έστρεψε την προσοχή του στη μεταποίηση και τις άλλες δράσεις που απαιτούνται για την ολοκλήρωση του αγροτικού τομέα. Η μεγάλη πλειοψηφία, όμως, αδράνησε και στη χειρότερη περίπτωση με ενέργειες και δράσεις απαξίωσε ακόμη και την συνεταιριστική ιδέα.
Continue reading “Οι αναγκαίες προσθήκες στο νέο θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης των Ελλήνων παραγωγών*”