“Το μετέωρο βήμα της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής”. Άρθρο του βουλευτή Ηρακλείου, Μανόλη Σοφ. Στρατάκη.

Το μετέωρο βήμα της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής*

του Μανόλη Σοφ. Στρατάκη
Βουλευτή ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ν.Ηρακλείου

Είναι γεγονός ότι τα πρώτα χρόνια του πρωτόγνωρου μεταναστευτικού κύματος στη χώρα μας, υπήρχε και προχειρότητα και αποσπασματικότητα στην αντιμετώπισή του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι στη συνέχεια δεν έγιναν ουσιαστικά βήματα, προκειμένου να διασφαλίσουμε το ποιοι και πώς έρχονται στη χώρα μας, ώστε πράγματι αυτοί που έρχονται να έχουν τις προϋποθέσεις. Ο θεσμός των συνοριακών φυλάκων προφύλαξε τη χώρα από παραβάσεις τέτοιας μορφής.
Πρέπει να επισημανθεί ότι ως χώρα δώσαμε, τουλάχιστον τον προηγούμενο αιώνα, αρκετούς μετανάστες. Μιλάμε για άλλη μια Ελλάδα εκτός Ελλάδας και γνωρίζουμε όλοι μας ότι δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει ένα μετανάστη. Αυτή η κατάσταση επιβάλλει να δούμε με περισσότερη προσοχή τα ζητήματα αυτά, μιας και όλοι λίγο-πολύ, από τις οικογένειές μας, από τον περίγυρό μας, έχουμε εμπειρίες που αφορούν τους μετανάστες.
Θα έπρεπε, με αυτά τα δεδομένα, να διαμορφώσουμε ως χώρα μια μεταναστευτική πολιτική που να μην έχει φοβικά χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, διαπιστώνουμε ότι και με το συζητούμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών προστρέχουμε ή τουλάχιστον καλλιεργούμε μία τέτοια αντίληψη που έχει να κάνει με την αστυνόμευση. Θα έπρεπε, αντίθετα, μια μεταναστευτική πολιτική να βασίζεται σε ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο που θα κατοχυρώνει την ισότιμη παρουσία στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, στην αρχαιότητα, Έλληνας ήταν οποιοσδήποτε είχε ελληνική παιδεία. Πάνω σε αυτή τη βάση, εμείς έπρεπε να έχουμε δομήσει ή να δομούμε καθημερινά τη μεταναστευτική μας πολιτική.
Βλέπουμε όμως ότι, παρά το ότι υπήρχε μια σημαντική προσπάθεια με τον ν. 2910/2001 και τα μετέπειτα προεδρικά διατάγματα 358 και 359, η Ν.Δ. ως Κυβέρνηση έφερε το νόμο 3386/2005, που δεν απέδωσε όμως τα αναμενόμενα και σήμερα έρχεται υποτίθεται να διορθώσει τα πράγματα.
Δεν τα διορθώνει, όμως, γιατί με τις ρυθμίσεις που επιφέρει σκληραίνει ακόμη περισσότερο την ελληνική μεταναστευτική πολιτική. Δηλαδή, συνεχίζεται μια κατάσταση που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Διότι εάν ο ν.3386/2005 απέδιδε τα αναμενόμενα, δεν θα χρειαζόταν σήμερα να κάνουμε καινούργια νομοθετική παρέμβαση.
Άρα, στην πράξη συμπληρώνουμε μόνο κάποιες διαδικασίες, που δεν βοηθούν προς την κατεύθυνση που θα έπρεπε να βοηθήσουν.
Υπάρχουν κάποια σημαντικά παραδείγματα γι’ αυτό: το όριο των διακοσίων ενσήμων για την άδεια διαμονής και η δυνατότητα του 20% της εξαγοράς είναι μεγάλο, ενώ σε άλλα κριτήρια έπρεπε να βασιστεί η άδεια διαμονής. Πράγματι, ένας πολύ μεγάλος αριθμός μεταναστών συντρέχει την ελληνική οικονομία, προσαρμόζεται και εντάσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς στην ελληνική κοινωνία. Τέτοιας μορφής κριτήρια πρέπει να κυριαρχήσουν σε όλα τα μέτρα που παίρνουμε.
Δεν λείπουν και τα κωμικοτραγικά της υπόθεσης. Ο νόμος παρουσιάζει πολλά κενά και δεν καλύπτει το σύνολο των περιπτώσεων. Για παράδειγμα, αλλοδαπή ελληνικής καταγωγής, παντρεμένη με Έλληνα, που έχει παιδί που σε λίγο θα πάει και στρατιώτης, δεν παίρνει την ελληνική ιθαγένεια. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι υπάρχουν κενά που για διάφορους λόγους δεν απονέμουν με δίκαιο τρόπο στους συνανθρώπους μας που προέρχονται από άλλες χώρες, αυτό που δικαιούνται.
Ο συγκεκριμένος νόμος, που περιλαμβάνει δύο κεφάλαια και στο πρώτο κεφάλαιο υποτίθεται ότι καλύπτει τα ζητήματα της μεταναστευτικής πολιτικής με 21 άρθρα, είναι ελλιπής. Δεν είναι δυνατόν να έρχονται στη Βουλή νόμοι με τόσο λίγα άρθρα και μάλιστα σε συνέχεια προηγούμενων νόμων, και να εξακολουθούν να απαιτούν για να εφαρμοστούν σωρεία υπουργικών αποφάσεων. Αυτή η πληθώρα των κοινών υπουργικών αποφάσεων στην ουσία απαγορεύει ή δεν επιτρέπει στο νόμο να λειτουργήσει με την ταχύτητα που πρέπει να λειτουργήσει.
Η άποψη που διατύπωσε προεκλογικά η Ν.Δ. για επανίδρυση του κράτους, καταδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η λογική της είναι, όχι προς την κατεύθυνση που δήλωνε για λιγότερο κράτος, αλλά δυστυχώς για περισσότερο κράτος. Και αυτό είναι σε βάρος του κράτους, σε βάρος της δημόσιας διοίκησης, είναι σε βάρος τελικά της ελληνικής κοινωνίας.

* Βασίζεται στην ομιλία του Βουλευτή κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών «Ειδικές ρυθμίσεις θεμάτων μεταναστευτικής πολιτικής και λοιπών ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης»