Αριθμός πρωτ: 6152
Ημερομηνία κατάθεσης: 12/2/2008
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ:
1) ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
2) ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
3) ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΘΕΜΑ: Κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων τμήματος πλαστικών τεχνών και επιστημών τέχνης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Έντονα διαμαρτύρονται οι απόφοιτοι του τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών Τέχνης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, καθώς δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν και να υποβάλουν αιτήσεις σε διαγωνισμούς του Δημοσίου, αφού, σύμφωνα με τον ΑΣΕΠ και τον Οργανισμό Λειτουργίας του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν ανήκουν στις κατηγορίες ΠΕ 08 Καλλιτεχνικών Μαθημάτων και ΠΕ Ιστορικών Τέχνης.
Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 85/2000 ΦΕΚ 72/10-03-2000 ίδρυσης της Σχολής, οι απόφοιτοι ορίζονται ως θεωρητικοί – ιστορικοί της τέχνης και καθηγητές των εικαστικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ωστόσο, όσοι φοίτησαν στο τμήμα Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων αποκλείονται άδικα τόσο από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση όσο και από όλους τους δημόσιους φορείς, για συντεχνιακούς, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, λόγους, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε επαγγελματικό αδιέξοδο εκατοντάδες νέοι που πήραν πτυχίο από το συγκεκριμένο τμήμα.
Επειδή το τμήμα της Δευτεροβάθμιας Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με την με αρ. 3/19-2-2004 πράξη, καθώς και το τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με την με αρ. 4/3-3-2004 πράξη έχουν αποφανθεί αρνητικά για την ένταξη των πτυχιούχων στον εκπαιδευτικό κλάδο ΠΕ 08 Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, ωστόσο είχε συσταθεί Ομάδα Εργασίας προκειμένου να μελετήσει την ένταξη των αποφοίτων σε εκπαιδευτικούς κλάδους – ειδικότητες και τη συμμετοχή τους σε διαγωνισμούς.
Επειδή από το 2006 η Ομάδα Εργασίας δεν είχε υποβάλει ακόμη την εισήγησή της, ενώ και μέχρι σήμερα, τίποτα δεν έχει γίνει και οι απόφοιτοι του τμήματος εξακολουθούν να αποκλείονται άδικα από τον Δημόσιο τομέα,
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ
Οι κ.κ. Υπουργοί:
Αν προτίθενται να εντάξουν τους πτυχιούχους του τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών Τέχνης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στον κλάδο ΠΕ 08 Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, καθώς και στον κλάδο ΠΕ Ιστορικών Τέχνης, προκειμένου να έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ τόσο για τη δευτεροβάθμια και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όσο και για όλους τους φορείς του Δημοσίου από τους οποίους μέχρι σήμερα άδικα αποκλείονται.
Οι Ερωτώντες Βουλευτές
Ευάγγελος Αργύρης
Μανόλης Σοφ. Στρατάκης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΥΠ.ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΥΠ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΥΠ.ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
H Eλλαδα μας ντροπιαζει και μας πληγωνει..Μιλαω ως αποφοιτη του τμηματος και αποφοιτη του Μεταπτυχιακου της Αγγλιας του τμηματος University for the Creative Arts η οποια εκθετει στο Λονδινο και στην περιοχη του Kent της Αγγλιας. Η Τεχνη μας κανει αληθινους και οχι τα χαρτια του συστηματος της Ελλαδας. Στο Εξωτερικο οι κριτικοι τεχνης,οι γκαλεριστες και τα κυκλωματα της τεχνης επικεντρωνονται κυριως στη δουλεια και οχι στα χαρτια. Μας ζητανε να εγκαταληψουμε την πατριδα μας, να προσπαθησουμε να αναγνωριστουμε ως καλλιτεχνες και να επικεντρωθουμε στην καριερα μας εκει που την εκτιμανε. Εκει που δινουν σημασια στην ποιοτητα της δουλειας και οχι στα χαρτια. Ελπιζω να καταφερουν οι αποφοιτοι της σχολης να πανε το ζητημα στο Ευρωπαικο δικαστηριο. Μονο εκει θα βρεθει λυση. Το καθεστως της Ελλαδας φταιει που δημιουργει σχολες για να παρει λεφτα απο την Ευρωπαικη Ενωση. Δεν πρεπει να παιζουν με τις ζωες,τα λεφτα και τις ελπιδες νεων ανθρωπων. Ας αναγνωρισουμε την δυνατοτητα που εχουν οι καλλιτεχνες να αλλαζουν το κοσμο οπως εχει δειξει η ιστορια. Οταν ολα καταρρεουν οι καλλιτεχνες και οι ρομαντικοι ποιητες μπορουν να αλλαξουν τα δεδομενα για εναν ανωτερο σκοπο. Οι καλλιτεχνες εχουνε δυναμη και θα πρεπει να μας σεβονται και να μην μας υποτιμουν.
…Ψεύτικη Τέχνη, όπως λέμε ψεύτικες σπουδές, ψεύτικη χαρά, ψεύτικη αισιοδοξία, ψεύτικα όνειρα, ψεύτικες ελπίδες… όλα είναι ψεύτικα, όπως λέμε όλα είναι αληθινά…
15 χρονών ήμουν όταν αποφάσισα πως θέλω να σπουδάσω στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. 15 χρονών, γεμάτος αληθινά όνειρα, γεμάτος αληθινή αισιοδοξία και αληθινες ελπίδες για το μέλλον… Μία σχολή, που όπως όλα έδειχναν είχε κάθε προοπτική για μένα… Νεοιδρυθίσασα, με ολοκληρωμένη άποψη πάνω στο αντικείμενο της Τέχνης, καθώς εργαστήρια και θεωρία συμβαδίζανε. Μία σχολή, που θα αναδείκνυε Ιστορικούς Τέχνης, Εικαστικούς, Καθηγητές… Ένα αντικείμενο που πάντα με γοήτευε, με ξεχώριζε, γεννούσε τον αληθινό εαυτό μου. Οι τελευταίες τάξεις του Λυκείου, κάθε μέρα και μια προσπάθεια, κάθε μήνας και ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στο όνειρο… Και όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο ανανεωμένος βρισκόμουν να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα…
Κάπως έτσι έφτασα στον Οκτώβρη του 2002, είχα περάσει στη σχολή έννατος στους εκατό με σειρά προτεραιότητας, ανάλογα με το βαθμό πρόσβασης… Τα πρώτα μαθήματα ξεχωριστά… επιτέλους μαθαίνω κάτι που με ενδιαφέρει… επιτέλους… Διάβασμα, εργασίες, εργαστήρια, θεωρία, βόλτες, παρέες, διάβασμα, έξω, διάβασμα… Κάθε χρόνο με χαρτί υποτροφίας από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών για άριστη επίδοση στις σπουδές, κάθε χρόνο και ακόμα μια χαρά… Τα χρόνια περνούν και οι πρώτοι απόφοιτοι έχουν τα πτυχία στα χέρια τους… Καλή σταδιοδρομία!!! … όπως λέμε καλό κουράγιο…
Η πρώτη ένδειξη ήρθε όταν θελήσανε να συμμετέχουν στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ και εκεί η απάντηση ήταν ένα κατηγορηματικό όχι… Η σχολή σας κύριοι δεν αναγνωρίζεται, είναι σα να μην έχετε σπουδάσει… Απευθήνθηκαν στον ιδιωτικό τομέα, τα ίδια… απεγνωσμένοι κάνουν μεταπτυχιακά, φεύγουν στο εξωτερικό, σπουδάζουν σε άλλες σχολές, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αναγνωριστούν οι κόποι τόσων χρόνων… Δικαστήρια, διαλέξεις, εκθέσεις και ξανά δικαστήρια… Η ίδια η σχολή αναφέρει πως μπορείς να παρακολουθήσεις κάποιο μεταπτυχιακό της, όμως για να κάνεις τα χαρτιά σου ως καθηγητής με ένα μεταπτυχιακό από την Αγγλία, δεν αναγνωρίζονται οι προπτυχιακές σου σπουδές… Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, με τον καιρό ανοίγουν κι άλλες αντίστοιχες σχολές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας… Καλό κουράγιο…
Για άλλη μια φορά στη Δημοκρατική Ελλάδα, όπως υπερηφανευόμαστε τα τελευταία χρόνια, επικράτησαν οι “συντεχνίες”… Για άλλη μια φορά το ίδιο το σύστημα καταντάει αντάξιο της μοίρας του… Δε θέλω να μιλήσω για τα χαμένα όνειρα όλων αυτών των συμφοιτητών και φίλων, για τις ψεύτικες ελπίδες και την ψεύτικη τέχνη που μας δίδαξαν… τουλάχιστον ας παραδεχτούν το λάθος δημιουργίας μιας σχολής που τελικά ίσως αποδείχθηκε πολύ μικρή ή αντίστοιχα πολύ μεγάλη για τα ελληνικά δεδομένα… Ας παραδεχτούνε τις μίζες που έχουν αποκομίσει από όλη αυτή τη διαδικασία… Ας παραδεχθούνε πως ζούμε σε ένα τόπο όπου αλληλοτρωγόμαστε… Που δε δίνουμε το δικαίωμα στον πολίτη να πει την άποψή του, να υποστηρίξει τη θέση του, να αποδείξει ότι έχει τη θέληση να τα καταφέρει…
Και όμως, δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν, παρά μόνο στον ίδιο μου τον εαυτό πως έχω ανέβει ακόμα ένα σκαλοπάτι ψηλότερα… Δε θέλω να παραιτηθώ από την προσπάθεια μου… Θα κυνηγήσω το όνειρο που έχω τα τελευταία 11 χρόνια, θα προσπαθήσω να ελπίζω και πάλι, να βλέπω τον εαυτό μου να δημιουργεί από το μηδέν, να ξαναχτίζει όλα όσα η πολιτεία του γκρέμισε, να ξαναγεννά ψεύτικη τέχνη, όπως ψεύτικη χαρακτηρίζουν τη μέχρι τώρα πορεία του… Ψεύτικες ελπίδες και ξανά από την αρχή…
Χρώματα, πινέλα, βιβλία, ένας σωρός από άδειους καμβάδες, εκθέσεις, σποραδικές δουλειές για το μεροκάματο, εκμετάλλευση, κοροιδία, φίλοι, καινούριες τεχνικές, διάβασμα, ηλεκτρονικός υπολογιστής, μουσική, αγιογραφία, συναυλίες, υποσχέσεις, διλλήματα, οικογένεια, ατέλειωτα βράδια, βόλτες στην παραλία, έμπνευση από το πουθενά… Αυτή είναι η ζωή μου και δε θέλω να στριμώξω τη μιζέρια που εσείς μου επιβάλλετε… Η άρνηση είναι δικαίωμα της Δημοκρατίας, όχι αυτής που δημιουργήσατε εσείς… αλλά αυτής που ορίζει η συνείδησή μου και η συνείδηση του καθενός… Και σας διαβεβαιώ πως αυτή παραμένει αληθινή… ίσως το μόνο αληθινό γύρω μας…
Καλό κουράγιο εαυτέ…
Δ. Λ.
νομίζω οτι η απάντηση της Νίνας και τα λόγια του Δημήτρη καλύπτουν όλους τους απόφοιτους της σχολής. για τους μη ενημερωμένους θα έλεγα να ενημερωθούν και για τους πολέμιους της τέχνης η τέχνη θα απαντήσει κι όχι εγώ.
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΥ
ΦΩΝΑΞΕ τί να φωνάξω?
Χορτάρι η κάθε σάρκα: συμπεριλαμβανομένων
Των Εταίρων του Λουτρού, των Ιπποτών της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, των Ιπποτών,
Ώ Ιππότες! της Λεγεώνος της Τιμής,
Του Τάγματος του Μέλανος Αετού (ά και β΄ τάξεως),
Και του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Φώναξε φώναξε τί να φωνάξω?
Εκείνο που πρέπει να γίνει πρώτα είναι να σχηματιστούν οι επιτροπές:
Τα γνωμοδοτικά συμβούλια, διαρκείς επιτροπές, ειδικές επιτροπές και υποεπιτροπές.
Ένας γραμματέας φτάνει για πολλές επιτροπές.
Τί να φωνάξω?
Ο Άρθουρ Έντουαρ Σύριλ Πάρκερ διορίστηκε τηλεφωνητής
Με μισθό μιάμιση λίρα τη βδομάδα που με πέντε σελίνια ετήσια αύξηση
Γίνεται δυόμιση λίρες τη βδομάδα
Κι ένα επίδομα τριάντα σελίνια τα Χριστούγεννα
Και μια βδομάδα το χρόνο άδεια.
Μια επιτροπή έχει διοριστεί για να υποδείξει ένα συμβούλιο μηχανικών
Να εξετάσει την Ύδρευση,
Μια επιτροπή έχει διοριστεί
Για τα Δημόσια Έργα, πρωτίστως για την ανοικοδόμηση των οχυρωματικών.
Μια επιτροπή έχει διοριστεί
Να διαπραγματευτεί με μια Βολσκιανή επιτροπή
Την αιωνία ειρήνη
οι βιομήχανοι βελώνκι ακοντίων κι οι σιδηρουργοί
Όρισαν μια μεικτή επιτροπή να διαμαρτυρηθεί για τη μείωση των παραγγελιών.
Οστόσο οι φύλακες στα σύνορα παίζουνε ζάρια
Και στους βάλτους (ώ Μαντοβάνε) κοάζουν τα βατράχια.
Πυγολαμπίδες λάμπουν πάνω στις ανήμπορες απανωτές αστραπές της νύχτας του Ιουλίου
Τί να φωνάξω?
Μάνα μάνα
Να τα οικογενειακά πορτραίτα γραμμή, σκούρες προτομές, όλες μ΄ένα ύφος αξιοπρόσεχτα ρωμαϊκό,
Όλες αξιοπρόσεχτα ίδιες, φωτισμένες διαδοχικά από την αντάυγεια
Ενός ιδρωμένου λαμπαδοφόρου, που χασμουριέται.
Ώ, χωμένοι κάτω από… Χωμένοι κάτω από… Εκεί που το πόδι του περιστεριολυ πάτησε με μια σύσπαση μια στιγμή,
Μια ακίνητη στιγμή, μεσημέρι ανάπαυλα, βολεμένη κάτω από τα ψηλότερα κλωνάρια του πλατύτερου δέντρου του μεσημεριού
Κάτω από τα φτερά του στήθους που έπαιξαν με τ΄αγεράκι τ΄απογευματινό
Η κυκλαμιά εκεί πέρα ανοίγει τα φτερούγια, εκεί τ΄αγιόκλημα σκύβει στ΄ανώφλι
Ώ μάνα (όχι κάποια προτομή από τούτες, με την επιγραφή της την αξιοπρεπή)
Εγώ ένα κουρασμένο κεφάλι ανάμεσα σε τούτα τα κεφάλια
Γεροί τράχηλοι για να βαστάξουν
Γερές μύτες για να σκίζουν τον άνεμο
Μάνα
Δε θα μπορούσαμε κάποτε, ίσως τώρα, να είμασταν μαζί,
Άν οι θυσίες, παιδεμοί, ασκητισμοί, εξιλασμοί,
Έχουν τώρα τηρηθεί
Δε θα μπορούσαμε τάχα να ήμασταν
Ώ χωμένοι
Χωμένοι μέσα στη γαλήνη του μεσημεριού, μέσα στη σιωπή της νύχτας που κοάζει.
Έλα με το φτερούγισμα της μικρής νυχτερίδας, με το φτωχό λαμπύρισμα της πυγολαμπίδας ή κωλοφωτιάς,
<>, τα μικρά πλάσματα,
Τα μικρά πλάσματα τσιρίζουν αχαμνά μέσα στη σκόνη, μέσα στη νύχτα.
Ώ μάνα
Τί να φωνάξω?
Απαιτούμεν μιαν επιτροπήν, μιαν αντιπροσωπευτικήν επιτροπήν, μίαν επιτροπήν ελέγχου
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ! ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ! ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ!
Thomas Eliot
Τα παιχνίδια με τις λέξεις που αφήνουν “παραθυράκια” και αδιευκρίνιστα πράγματα είναι γνωστά κόλπα για να μπάινουν κάποιοι, και να …εκπαραθυρώνονται κάποιοι άλλοι.
όλη αυτή η αδικία κάποια στιγμή θα ξεσπάσει, κι εύχομαι να συμπεριλάβει και τα παιδιά των υπουργών, βουλευτών και κάθε λογής ιθυνόντων που μας έφεραν σ΄αυτή την κατάσταση.
Εγώ δεν είχα την τύχη να σπουδάσω με την οικονομική στήριξη των δικών μου. Έκανα άσχετες δουλειές προκειμένου να ολοκληρώσω τις σπουδές μου,με όνειρο να ασχοληθώ με την τέχνη, είτε ως εικαστικός, είτε ως εκπαιδευτικός μόλις τελειώσω.
Συνεχίζω να δουλευω σε άσχετες δουλειές, και που και που κάνω και καμιά έκθεση, όταν μαζεύεται δουλειά και μου το επιτρέπουν και τα οικονομικά μου.
Όπως λέει και το τραγούδι των Κατσιμίχα “θα είμαι εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ, και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω!”
Μετά από πέντε χρόνια εκθέσεων, και 14 χρόνια μαθητείας κι ενασχόλησης σ’ αυτό που λέγεται σχέδιο και ζωγραφική, περιμένω την κρίση του εικαστικού επιμελητηρίου, για να δηλώνω και επίσημα εικαστικός.
Ό,τι και να γίνει, εγώ δεν μπορώ να κάνω πίσω. Αυτό ξέρω καλά, αυτό κάνω όσο μπορώ, και ξέρω καλά, γιατί το έχω βιώσει στο πετσί μου ποιά είναι η αναγκαιότητα του καλλιτέχνη.
Η τέχνη δεν ήταν ποτέ εύκολος δρόμος. Οπότε, αντί να απελπιζόμαστε και να σκύβουμε το κεφάλι, επειδή κάποιοι δεν έχουν τα κότσια να μας αναγνωρίσουν, θα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι που διαλέξαμε αυτό το δρόμο, και να τον υπηρετούμε, γιατί περί υπηρεσίας στην ανθρωπότητα πρόκειται με λογισμό και μ’όνειρο.
Μαρία